به نقل از «ایران اکونومیست»

امام حسین (ع) با چه ساختاری مبارزه کرد؟

تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۲۷۷۳۴

یک کارشناس مسائل مذهبی گفت: نظامی که برای منکرهای خود نظام علمی می‌سازد و برای از بین بردن معروف شروع به ساخت توجیهات می‌کند از سایر دسته‌های منکر خطرناک‌تر است، از این رو باید بدانیم که امام حسین(ع) با چه چیزی مبارزه کردند، آیا با یک گناه فردی مقابله کردند یا با یک منکر اجتماعی صرفا مبارزه کرده یا نه با منکری مبارزه کردند که در تلاش بود ساختاری را ایجاد کند که معروف‌کُش یا منکرساز باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش ایران اکونومیست، حجت‌الاسلام سیدجعفر حسینی ـ کارشناس مسائل مذهبی ـ در سلسله مباحث هدف قیام امام حسین(ع) با اشاره به تفاوت منکرات با یکدیگر اظهار کرد: گاهی شخصی دچار منکر می‌شود، گاهی نیز یک مجموعه این منکر را در جامعه اشاعه می‌دهد، این دو هرکدام گناه کردند اما گناه این دو با هم‌ تفاوت دارند، اما در این میان منکر بزرگ‌تری وجود دارد گاهی یک نظام یا مجموعه‌ای ساختاری را ایجاد می‌کند که معروف‌کش یا منکرساز خواهد بود به عبارتی دیگر به دنبال تبدیل کردن معروف به منکر و بالعکس هستند، این موضوع بسیار خطرناک‌ است و نسبت به دو منکر قبلی گناهش بیشتر است.

این کارشناس مسائل مذهبی یادآور شد: مهم است که ما در نظام معروفات و منکرات بدانیم ریشه منرکات چیست. همانطور که فساد فردی، اجتماعی و تمدنی داریم در مقابلش نیز دین‌داری فردی اجتماعی و تمدنی هم متصور است. بنابراین این نکته مهم است که در نظام معروفات و منکرات ریشه‌ها کدام هستند.

حجت‌الاسلام حسینی تصریح کرد: در انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ مردم یک رژیم منکرساز را نابود و نظام اسلامی را بر روی کار آوردند، اما این آخرین مرحله از معروف‌سازی نبود بلکه معروفات بزرگتری پیش‌روی مردم بود، مساله بیداری مردم منطقه و معروف بزرگتر یعنی آگاهی همه مردم دنیا مطرح بود، در نظام معروفات ریشه معروفات شکل‌گیری یک نظام مبتنی بر آموزه‌های اسلام است که بتواند حق را در دنیا گسترش دهد، همانطور که نظام کفر به دنبال اقامه فساد در عالم است.

وی افزود: حق نمی‌تواند گسترش پیدا کند مگر با نظامی که مبتنی بر اسلام باشد، رهبر معظم انقلاب هم در فرمایشات خود فرمودند «بزگترین معروف نظام اسلامی و ایجاد و حفظ آن است»، یعنی هرکسی در هرجای این نظام اسلامی باشد باید بهترین اقامه معروف و حفظ آن کار را انجام دهد و هرکسی در هرجای این نظام اسلامی کار خود را درست انجام ندهد آنگاه گرفتار یک منکر شده است که در مقیاس فردی نیست بلکه در یک‌ مقیاس تمدنی در حال ترک فعل است، فساد او با کسی که یک گناه فردی می‌کند یکسان نیست لذا مساله منکر مهم است. گناه، گناه است اما آثار آن یکسان نیست.

این کارشناس مسائل مذهبی اضافه کرد: امام حسین(ع) در بیان معروف خود فرمودند «برای کارهای بزرگ اراده‌های بزرگ نیاز دارد»، برای اقامه معروف بزرگ یک اراده بزرگ نیاز است، امام اراده‌اش تنها برای یک منکر و فساد فردی نبود، فرهنگ تقابل با جاهلیت‌ها و فرهنگ تقابل با منکرات از کوچه‌های تاریخ گذشت و نسل به نسل و عصر به عصر به دست ما رسید و امروز ما همان وظیفه‌ای را داریم که محبان و شیعیان امام حسین(ع) در کربلا داشتند.

About Nastooh.ir

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: محرم 1402 ، امر به معروف و نهی از منکر ، حجت‌الاسلام حسینی ، قیام امام حسین(ع)

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: محرم 1402 امر به معروف و نهی از منکر حجت الاسلام حسینی قیام امام حسین ع کارشناس مسائل مذهبی نظام اسلامی امام حسین ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۲۷۷۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لرستان در سوگ بنیانگذار مکتب تشیع

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، مردم لرستان در شب شهادت بنیانگذار مکتب تشیع، امام جعفر صادق (ع) بر سر و سینه زدند و اشک ماتم ریختند.
امام صادق (ع) در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد.

برخی منابع تولد ایشان را در سال ۸۰ هجری قمری ذکر کرده اند. پدر بزرگ ایشان امام سجاد (ع)، پدر بزرگوارشان امام محمد باقر (ع) و مادرشان معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است.

به عقیده شیعه، دوران امامت امام جعفر صادق (ع) ۳۴ سال بود که با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان مصادف بوده‌است. امام صادق (ع) با پنج تن از خلفای بنی امیه، هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید بن عبدالملک، یزید بن ولید بن عبدالملک، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ملقب به حمار و دو تن از خلفای بنی عباس ابوالعباس (عبدالله بن محمد) معروف به سفاح و ابوجعفر معروف به منصور دوانیقی معاصر بود.

یکی از خصوصیات بارز امام صادق (ع) علم فراوان ایشان است. امام صادق (ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشتند. ایشان بسیار اهل زهد، عبادت، روزه داری و تلاوت قرآن بودند. امام صادق (ع) به فقرا کمک بسیار می‌کردند و در بیشتر شب‌ها به صورت ناشناس برای فقرا غذا می‌بردند به طوری که بخشندگی ایشان در بین مردم زبانزد بود.

عصر امام صادق (ع)، عصر جنبش فرهنگی و فکری و برخورد فرق و مذاهب گوناگون بود. پس از زمان رسول خدا دیگر چنین فرصتی پیش نیامد تا معارف اصیل اسلامی ترویج شود به خصوص که قانون منع حدیث و فشار حُکّام اموی باعث تشدید این وضع شده بود بنابراین خلأ بزرگی در جامعه آن روز که تشنة هرگونه علم و دانش و معرفت بود، به چشم می‌خورد.

امام صادق (ع) با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدر بزرگوارشان را گرفتند و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به وجود آوردند و در رشته‌های مختلف علمی و نقلی شاگردان بزرگی تربیت کردند.

هشام بن حکم، مفضل بن عمر کوفی جعفی، محمد بن مسلم ثقفی، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مؤمن طاق و جابر بن حیان از شاگردان ایشان بودند. تعداد شاگردان امام را تا چهار هزار نفر نوشته اند. ابوحنیفه رئیس یکی از چهار فرقه اهل سنت، مدتی شاگرد امام صادق (ع) بود و خودش به این موضوع افتخار کرده است.

امام جعفر صادق (ع) از فرصت‌های گوناگونی برای دفاع از دین و حقانیت تشیع و نشر معارف صحیح اسلام استفاده می‌برده است. مناظرات زیادی نیز در همین موضوعات میان ایشان و سران فرقه‌های گوناگون انجام پذیرفت که طی آنها با استدلال‌های متین و استوار، پوچی عقاید آنها و برتری اسلام ثابت می‌شد.

بیشترین احادیث از امام صادق (ع) نقل شده است، اولین علت این امر مربوط به شرایط خاص زمان امامت ایشان و دومین دلیل این است که ایشان از دیگر امامان بیشتر عمر کردند و به همین علت امام صادق (ع) را شیخ الائمه نیز می‌نامند.

همچنین فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است منسوب به امام جعفر صادق (ع) است، زیرا بخش عمده احکام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از ایشان است و آن اندازه که از آن حضرت نقل شده است از هیچ یک از ائمه نقل نشده است.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی